Weken gingen voorbij. Ik ging van het ene boek naar de ander, en elk stukje informatie werd intens in mij opgenomen. Het internet was mijn grootste bron, die was namelijk eindeloos. Forums, artikels, e-books, echt alles was er te vinden. Het was mooi, maar ook heel verradelijk. Zoveel bronnen die elkaar tegenspraken, en zoveel mensen die het niet met elkaar eens waren. Dit was heel erg verwarrend.
Vooral het thema vrouwenonderdrukking vond ik erg interessant. Ik las over eerwraak, status, gedragsnormen en ga zo maar door. Hoe kon het dat ‘islamitische’ landen zoveel onrechtvaardigheid kende? Zoveel leed en armoede? Dit was heel verwarrend, juist omdat alle bronnen die ik vanuit islamitische komaf las dit tegenspraken. Ook in de koran kon ik enkel lof en respect over de vrouw vinden. Zat het allemaal in mijn hoofd? Wilde ik misschien meer in de islam zien dan er eigenlijk was? Of mistte ik andere kritieke informatie? Verward door vragen besloot ik de confrontatie aan te gaan met mijn islamitische klasgenoten op school.
Al snel kwam ik erachter dat dit makkelijker gezegt was dan gedaan. Er ontstond veel vijandigheid bij het stellen van vragen. Alsof ik aan de verkeerde eind van de weg stond, en niemand mij wilde helpen oversteken.
Maar wat dacht ik dan ook? Hoe kan je een leeftijdsgroep ondervragen die zelf nog midden in hun ontwikkeling zaten? Die zich in een tweestrijd bevonden tussen het leven in twee culturen, EN een geloof. Dit terwijl hormoonschommelingen je stabiliteit belemmeren. Het lijkt mij erg zwaar en vooral moeilijk die twee werelden van elkaar te onderscheiden.
Gelukkig kregen wij op ten duur wel lessen over de islam tijdens maatschappijleer. Tuurlijk, het waren geen diepgaande lessen over tawhied of verhalen van onze profeet. Maar wel kreeg ik een duidelijk beeld over wat nu echt islam was, en wat cultuur. En dat was erg fijn.
We spraken over islamitische feiten en ook fabels, echt op beginnersniveau. Dit had ik echt nooit verwacht op een publieke school, waar stiekem was ik er super blij mee. Ze leerde ons de verschillen tussen cultuur en geloof, hierbij kregen veel onbeantwoorde vragen van mij een antwoord. Dat wat de media ons over de islam leerde stond er eigenlijk mijlen ver vanaf, sterker nog, de meeste zaken hadden niks te maken met de islam. Eerwraak, vrouwenonderdrukking, geen van deze zaken stonden in verband met het islamitische geloof.
Het werd pas echt interessant toen wij een documentaire keken over bekeerlingen in de islam. Dat waren volledig Nederlandse vrouwen en mannen die zich bekeerde tot de islam. Zij kozen zelf om dit geloof te beleiden. Ik snapte dat wanneer je in een islamitisch gezin opgroeide je er wel in moest geloven, je wist namelijk niet beter. Maar er zelf voor kiezen? Dat was iets waar ik niet bij kon. Hoe zijn zij bij de islam terrecht gekomen, en wat was hun motivatie? Het leek mij erg extreem je leven zo drastisch om te gooien, dit voor een geloof die wereldwijd toch erg negatief in de spotlights stond.
Ik moest en zal een antwoord krijgen op de vragen die door mij heen gingen. Maar waar ik moest beginnen, dat was mij een raadsel.