Het begon vorige week, tijdens de recruitment dag bij Beter Horen. Ik zal liegen als ik zeg dat ik niet nerveus was. Ik had de nodige ervaring, was voor de testen met vlag en wimpel geslaagd en was goed voorbereid. Maar toch… Toch zal ik de enige zijn in een lange zwarte jurk, die mannen de hand niet wil schudden. En zoals veel van ons weten is dit maar al te vaak een dealbreaker.
Islamitische zenuwen
Ik denk dat ik nog nooit zolang voor de spiegel heb gestaan sinds onze remigratie. Is het voor mij bedekt genoeg? Maar ook ‘westers’ genoeg voor mijn interview? Weerspiegeld mijn professionele introductie mijn persoonlijkheid? Maar zal het tegelijkertijd niet te extreem overkomen? Wat is kort, krachtig en komt totaal niet onbeleefd over, wanneer een man zijn hand naar mij uitstrekt? Vragen die door mijn hoofd schoten terwijl ik mij op de dag voorbereidde. Vreemd eigenlijk, want normaal gesproken hoor je je meer bezig te houden met de kwaliteiten, en je professionele verleden. Toch is dit voor heel veel moslims de realiteit in ons professionele leven.
Ik heb in het verleden talloze reacties gehad op het niet schudden van iemands hand. Van boos, tot teleurgesteld. En van beledigd tot totale onbegrip. Dat het een democratisch recht van de vrouw is om dit zelf te mogen aangeven wordt vaak niet aan gedacht. Het is de standaard, en wie het niet doet heeft geen fatsoen. Maar die dag ging alles net even anders. Zodra ik de deur al binnenliep werd ik namelijk op de proef gesteld: “Hallo, mijn naam is …., welkom bij Beter Horen!’ Shit, dacht ik. Daar gaan we dan.. ‘Mijn excuses, maar ik schud geen handen met mannen.’ ‘Dit is niks persoonlijks.’ Tot mijn grote verbazing ontstond er een grote lach op zijn gezicht: ‘Daar hoef je toch geen excuses voor aan te bieden?’ ‘Kom binnen en maak het jezelf thuis.’ De dag ging enorm snel, en zo volgde er nog wat interviews, en klik gesprekken.
Dit waarvan een met nog een man was. En echt, ik maak geen grap als ik zeg dat het leek alsof ik terug in Marokko was. ‘Om allereerst maar even te zeggen Anouk, ik zag je profiel en….’ ‘Vond hem echt super super interessant!’ Voor we het wisten ging het om mijn bekering, emigratie en hoe hij Marokko echt een keer moest bezoeken. Je kon zien dat het een energieke open man was. Geen enkel oordeel, en ook geen vleugje sarcasme in zijn antwoorden. Nog nooit was een interview zo leuk. Echt. Nog geen paar uur na mijn interview kwam ook het verlossende telefoontje. Van de 11 sollicitanten die dag waren ikzelf en 3 andere uitkozen. Werk in Nederland: Check!
‘Weet je, dat zou ik nou ook wel eens willen doen.’
Vandaag was de eerste trainingsdag. Nieuwe introducties, en borden vol nieuwe informatie zaten op mij te wachten. En ondanks het feit dat de westerse werkvloer voor mij nog wat onwennig was na 3 jaar Marokko, voelde ik mij hier direct thuis. Het is niet dat ik je kan zeggen dat er veel andere dames met hoofddoek rondliepen, want er was er eigenlijk geen een. Het zat hem echt in de sfeer. En dat is enorm bijzonder. Op enig moment kwam ook de HR zich even voorstellen. Die gaf mij zelfs een soort boeddha gebaar, nadat ik aangaf geen hand te schudden. ‘Weet je, dat zou ik nou ook wel eens willen doen.’ ‘Nee echt, dat doe je goed.’ Vertelde de vrouw naast mij, vrijwel meteen erna. Wow, dacht ik. Als de polarisatie echt zo groot is, dan is het ieder geval niet te merken aan dit bedrijf.
Niet lang daarna had ik het er met diezelfde vrouw op de wc over. De conclusie was dat veel vrouwen zich heel goed kunnen voorstellen dat je zoiets drastisch doet als geen hand schudden. Want in anno 2018 is het gewoon nog steeds nodig. Je geeft er een duidelijk signaal mee af, een signaal waarmee je zegt tot hier en niet verder. En dat werkt. Ze vertelde mij ook hoe erg ze altijd tegen de nieuwjaars borrel opkeek. Want al die mannen waarvan sociaal verwacht wordt dat je ze moet kussen. Nee, deze dame zat daar ook echt niet op te wachten.
Het is dus niet een probleem waar alleen moslim vrouwen mee zitten (of moslim mannen), want aan het eind van de dag heeft elke persoon andere grenzen. En zo probeer ik het ook aan niet-moslims uit te leggen. Want je grenzen bewaren en koesteren zal nooit en te nimmer een discussie punt moeten zijn. En wanneer dit wel zo is, dan moet jij je eens goed afvragen wie nu echt de boosdoener is.
Zo kan het dus ook
Op enig moment kwam ook het onderwerp kleding aanbod. Want in onze instructies stond dat wij representatief gekleed moesten komen. Maar representatief, wat is dat nu eigenlijk? We besproken schoenen en kleuren, en ook ik nam deze gelegenheid om over mijn kleding wat navraag te doen. Want ik draag altijd maxi rokken of jurken, zonder uitzondering. Zou dit dan geen probleem zijn? Wij zouden komen te werken op een locatie waar klanten geregeld rondlopen. Dus ook hier wilde ik op niemands tenen trappen. Hierop werd geantwoord dat het beter was dan een mini rok, en de klant echt liever een maxi jurk zou zien dan iemands decolleté. En zo verdween mijn laatste zorg, en hierbij mijn laatste schrijn van gevoel als vreemdeling.
Kon het zomaar zijn dat ik in de ideale wereld terecht was gekomen? In een wereld waarin echt geselecteerd wordt op kwaliteiten, en waarbij persoonlijk karaktertrekken er mogen zijn? Waarin niemand elkaar raar aankijkt, en respect het sleutelwoord is? Het zou zomaar kunnen dat ik de ideale werkplek heb gevonden. En of ik nu door de training kom of niet, of ik nu binnen een paar maanden wordt ontslagen of niet, dan heb ik ieder geval eindeloze inspiratie kunnen halen uit de manier van omgang. En dan heb ik het niet alleen over de islamitische kanten. Wij voelde het namelijk allemaal. We voelde ons begrepen en welkom, en liet dat nu net de visie van het bedrijf zijn.
En waarom ik dit deel? Omdat ik wil dat ook de positieve bedrijven een naam krijgen. Dat niet elk bedrijf op voorhand al discriminerend wordt genoemd, of dat onze ummah bij voorbaat al opgeeft. Wie zijn sebab maakt, maakt ruimte voor de ideale mektab. En dit kan je alleen bereiken door jezelf te blijven, en te staan voor waar je in gelooft.
Beter Horen, ik weet nog niet hoelang wij met elkaar zullen werken. Wat wij gaan beleven, en wat ik allemaal zal leren. Maar een ding weet ik zeker: Het is Allah die deuren opent en sluit, en ik ben heel blij dat deze deur voor mij is geopend. Alhamdoulillah.
Our welcome sign *TOOCUTE*
